Widziałem ostatnio ten żart krążący po różnych portalach społecznościowych. Czy istnieje jakiś szczególny powód, dla którego postacie z taką fryzurą - zwłaszcza postacie matek - wydają się tak konsekwentnie umierać?
Na przykład, czy jest to aluzja lub symbol, którego nie rozumiem?
Ewentualnie, czy istnieją jakieś mocne kontrprzykłady?
Ten meme wydaje się być połączeniem dwóch bardzo różnych rzeczy.
Po pierwsze, Hyakuya Akane z Owari no Seraph (dziewczyna w dolnej części obrazka) nie ma niskiego kucyka poniżej ramienia, który mają kobiety w górnej części obrazka; ma ona luźny warkocz. Dzisiaj dostałem ulotkę tego wydarzenia od przyjaciela (studenta japońskiego college'u zaangażowanego w subkulturę), która przedstawia dziewczynę z jednostronnym, luźnym warkoczem z przodu i długą grzywką. Wspomniałam jej o tym pytaniu SE, a ona powiedziała, że ta fryzura nie kojarzy się z niczym innym niż z wyglądaniem delikatnie i wydawała się niedowierzać, że ktoś mógł wpaść na taki pomysł.
Luźny warkocz, lub dwa, lub pojedynczy niski kucyk z jednej strony przy szyi, lub dwa niskie/luźne warkocze, lub są dość powszechne we współczesnych projektach postaci nastolatek/nastolatek, ponieważ jest to aktualnie modny styl wśród prawdziwych japońskich nastolatek i studentek. Akane nie musi więc koniecznie należeć do grupy matek czy osób skazanych na śmierć, tak samo jak poniższe postacie:
Po drugie, matki mogą mieć nisko upięty kucyk, ponieważ jest to jedna z wielu miękkich, delikatnych fryzur (skontrastuj to z takimi fryzurami jak krótkie, chłopięce cięcie, czy długie, luksusowe cięcie, lub kolczaste włosy). Nie wszystkie postacie matek, ale wiele z nich jest przedstawianych z opiekuńczą, ciepłą osobowością. Jednak wiele postaci matek w anime - zarówno tych, które umierają, jak i tych, które nie umierają - ma inne fryzury. (Poza tym, fryzury na zdjęciach z meme nie są aż tak bardzo podobne do siebie, jeśli spojrzeć na styl grzywki).
Po trzecie, w klasycznej literaturze w dużej mierze nie ma mam (bogactwo historii o sierotach: Heidi, Anna z Zielonego Wzgórza, Tomek i Huck, David Copperfield i w zasadzie wszyscy chłopcy Dickensa, mała księżniczka Sara, Mary z tajemniczego ogrodu itd.) ani też w animacjach Disneya. Tatusiowie próbujący wydać swoje córki za mąż, tak. Uroczy, pulchni, rozrabiający tatusiowie, tak. Nieobecni ojcowie, tak. Ale w wielu przypadkach mamy osieroconych bohaterów, którzy nie mają rodziców w ogóle. Możemy czuć empatię dla bohaterów, których ukochana osoba zmarła i śmierć może być silną motywacją dla bohaterów, by postanowić zająć stanowisko przeciwko złu, ale ważniejsze jest dla dramatu, dla suspensu, dla ekscytacji: bez mamy, która by się nimi opiekowała, martwiła o nie, dyscyplinowała je i mówiła, które rzeczy są zbyt niebezpieczne, sieroty są uwolnione i mogą wyruszać na przygody. Bez żadnych pytań! Żadnej godziny policyjnej! Jeśli masz ekscentrycznego, słodkiego papę lub tatę, który pracuje długo lub mieszka oddzielnie od ciebie, łatwo jest wymknąć się z domu i wyruszyć na przygody. Gdzie są matki? Cóż, złe macochy są w porządku, ponieważ opiekuńcza mama jest już martwa i bezpiecznie usunięta z drogi, aby historia mogła posuwać się naprzód. Częstym elementem fabuły w historiach jest to, że dzieci dostają przygodę tylko wtedy, gdy mama już nie żyje. Tak więc niefortunne przesłanie, jakie otrzymujemy, brzmi: macierzyństwo jest nudne, a matki sprawiają, że życie ich dzieci jest nudne. **Matki, które istnieją na początku historii, niezależnie od fryzury, często będą musiały zostać zabite, aby bohater mógł osiągnąć swobodę robienia niebezpiecznych rzeczy, których odpowiedzialna mama by nie zniosła.