Skąd się wzięło "dattebayo"?

Dattebayo (だってばよ) nie jest tak naprawdę prawdziwym Japończykiem, ale można się przekonać, jak to by się skończyło na języku jako zdanie kończące zdanie. Jest bardzo niegrzeczna, nieco dziecinna i w zasadzie łączy w sobie różne sposoby kładzenia nacisku na wypowiedź w niezbyt znaczący sposób.

Po pierwsze, da (だ) jest standardowym sposobem zakończenia zdania (kopuły) w języku japońskim. W zależności od konstrukcji zdania, niektóre zdania kończą się na da, a inne na słownikowym czasowniku. Należy podkreślić, że używanie tego sposobu nie będzie uważane za grzeczne. Grzeczna wersja da to desu (です). Wikipedia ma trochę więcej informacji o czasownikach kopułowych i koniugacjach czasowników w języku japońskim.

Następnie, tteba (ってば) jest rodzajem ustawionego wyrażenia/frazy, które dodaje akcent. Jest to skrócona (a więc mniej grzeczna) wersja tteieba (っていえば). Może być dołączona do rzeczownika, w którym to przypadku byłaby przetłumaczona w wielu kontekstach jako “mówienie o”. W innych kontekstach można by go interpretować (nieco niegrzecznie) jako “mówię do ciebie” lub “posłuchaj mnie”. Można by go użyć z imieniem osoby, aby w ten sposób przyciągnąć jej uwagę. Jest to mniej więcej odpowiednik ttara (ったら), ale ten ostatni jest częściej używany przez kobiety. Wikipedia nazywa to “znacznikiem silnego akcentu”, który jest prawdopodobnie tak blisko, jak można dostać się do dokładnego angielskiego opisu.

Naruto dodaje to do da powyżej. Datteba to coś, co możesz usłyszeć od czasu do czasu w innych kontekstach. Dla mnie to częściej brzmi frustrująco niż empatycznie, ale może być używany w dowolny sposób.

Wreszcie, yo (よ) jest cząstką kończącą zdanie. Może być dołączona na końcu zdania, gdy mówca informuje słuchacza o czymś lub wysuwa twierdzenie. Może być przetłumaczona w niektórych kontekstach jako “widzisz” lub “wiesz”. Niekoniecznie jest to niegrzeczne, ale może być użyte w niegrzecznej wypowiedzi. Wikipedia ma kilka innych kontekstów, w których mogłoby to być użyte.

Połączenie tego wszystkiego razem daje dattebayo. Jest to bez znaczenia i nie do końca gramatyczne, ale kładzie duży nacisk na to co mówi. Można to porównać jakościowo w języku angielskim do użycia wielu superlatywów, np. “I’m the most best best ninja ever” pod względem tego, jak by na to wyszło. W rzeczywistości nie jest to równoważne z tym, ale słyszący go Japończycy odnieśliby podobne wrażenie pod względem sposobu mówienia.

Zauważę, że podczas gdy dattebayo jest zdecydowanie wymyślone dla tej postaci, jest to nieco równoważne z dazo (だぞ). Dazo nie jest dziecinnie brzmiąca (w porównaniu do dattebayo), i jest używana głównie przez mężczyzn. Jest jednak nadal dość niegrzeczny, wszystko rozważane, i kładzie duży nacisk na wypowiedź. Istnieje również bardziej zdecydowany daze (だぜ), ale dazo ma nieco bardziej pozytywny ton.

Jak pamiętam, w jednym z wywiadów stwierdził, że to słowo nie ma żadnego rzeczywistego znaczenia. Nie udało mi się znaleźć oryginalnego wywiadu, ale został on również zacytowany w słowniku miejskim na drugim przykładzie.

Bezpośrednio pochodzi z rzeczywistego wywiadu z samym twórcą, Masashimoto kishimoto. (Cytat) - Czy ulubione zdanie Naruto, “dattebayo” jest wzorowane na czymkolwiek?

K: To też nie jest naprawdę wzorowane na niczym. Kiedy pomyślałem o dziecięcej mowie, “dattebayo” od razu przyszło mi do głowy. To tak, jakby stał się częścią Naruto, a nawet teraz wydobywa jego “złośliwość”. Źródło

Coś w podobnym stylu jest również umieszczony na Wiki o Naruto

W oryginalnych japońskich wersjach Naruto, Naruto często kończy swoje zdania z addendum “-ttebayo” (który osiąga efekt podobny do zakończenia zdania z “wiesz?” w języku angielskim). Kishimoto chciał dać Naruto podobne do dziecka hasło, i “dattebayo” przyszedł do głowy; twórca uważał, że zdanie uzupełnia charakter Naruto, i służy jako słowny tik, który przedstawia go w sposób brat-ish.Przez pierwsze odcinki angielskiej wersji dub, “dattebayo” i “-ttebayo” zostały zastąpione przez zdanie “Wierzcie w to!”, zarówno w celu odzwierciedlenia efektu i dopasowania ruchu warg postaci. źródło